ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นโครงการที่ริเริ่มโดยกลุ่ม "ฮิดเดนเอเจนดา" ซึ่งเป็นกลุ่มครีเอทีฟของสหมงคลฟิล์ม[2] และเป็นผลงานการกำกับภาพยนตร์ขนาดยาวเรื่องแรกของไพรัช คุ้มวัน[3]

บทภาพยนตร์

บทภาพยนตร์เรื่องนี้เขียนโดย เอกราช มอญวัฒ และธีปนันท์ เพ็ชรศรี โดยมีไพรัช คุ้มวัน และชาญชนะ หอมทรัพย์ ทำหน้าที่แก้ไขเพิ่มเติมรายละเอียดของบท โดยเฉพาะการเพิ่มเติมอารมณ์ร่วมและประสบการณ์ส่วนตัวที่ไพรัชมีต่อสยามสแควร์ทั้งในยุคของเขาและในยุคปัจจุบันลงไป จนได้เป็นบทฉบับสมบูรณ์[4]

"สยามสแควร์"

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เรื่องที่สามของสหมงคลฟิล์ม ถัดจาก สยามสแควร์ (ศุภักษร, พ.ศ. 2527) และ รักแห่งสยาม (ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล, พ.ศ. 2550) ที่ใช้สยามสแควร์เป็นฉากหลังหลักในการดำเนินเรื่อง[2] โดยเรื่องนี้เลือกเล่าถึงสถานที่ดังกล่าวด้วยมิติของภาพยนตร์สยองขวัญภายใต้แนวคิดหลักที่ว่า "สยามสแควร์มีผี"[3] ด้วยการใช้ภาพและบรรยากาศของสยามสแควร์ยามค่ำคืนที่ทั้งเงียบเหงาและน่ากลัว ต่างจากตอนกลางวันที่มีสีสันและผู้คนพลุกพล่าน[4][5] นอกจากนี้ ผู้สร้างยังต้องการนำเสนอว่า สยามสแควร์มีการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนผ่านทั้งคนและสถานที่อยู่เสมอ ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเปรียบเสมือนการเติมเต็มไตรภาคสยามสแควร์ต่อจากอีกสองเรื่องที่กล่าวถึงข้างต้น ด้วยการทำหน้าที่เป็นสมุดบันทึกช่วงเวลาหนึ่งของสยามสแควร์ รวมถึงบรรยากาศและความคิดของผู้คนในอีกยุคสมัยที่ภาพยนตร์กล่าวถึงเอาไว้[2][3]

ตัวละคร

สำหรับการเล่าเรื่องของตัวละครวัยรุ่นทั้งสิบคน ซึ่งเป็นตัวละครหลักของภาพยนตร์เรื่องนี้ ไพรัชให้สัมภาษณ์กับไบโอสโคปทางเว็บไซต์เอ็มไทยว่า ตนได้วิธีการมาจากภาพยนตร์วัยรุ่นญี่ปุ่นเรื่อง เดอะคิริชิมะทิง (ไดฮะจิ โยะชิดะ, พ.ศ. 2555) ที่สามารถเล่าเรื่องตัวละครหลาย ๆ ตัวให้มีความสำคัญเท่า ๆ กันได้เป็นอย่างดี โดยตัวละครทุกตัวต่างก็มีเส้นเรื่องเป็นของตัวเอง[4]